31-10 Nushki-Quetta

31-10 Nushki-Quetta

Het is zes uur als het leven weer begint, luid klinkt het gekweel uit de , erbarmelijk slechte, luidsprekers en als ik over de reling kijk zie ik dat de bewaking al op de knieën zit en denk er het mijne van. We staan op eten vertrekken. Het is weer een avontuurlijke dag rijden door kleine dorpjes met onze gewapende escorte, twee motoren, een bmw 5 serie en de grote bus trekken we veel bekijks. Als het mogelijk is stoppen we ergens en lopen een beetje rond. Het duurt meestal maar enkele minuten voor onze escorte ( die voorop rijd) dit in de gaten heeft. Ze draaien dan snel om, springen uit de laadbak van hun jeep en bewaken de omgeving. Ons wordt dan gezegd dat we niet mogen stoppen. Ohhh OK, we krijgen toch steeds andere escorte dus we kunnen ons mooi van de domme houden. Net zoals gisteren is dit weer een geweldige rit, ik ben helemaal in m'n nopjes. Als we in Quetta aankomen merken we dat het hier allemaal wat meer gespannen is. De escorte is op gegeven moment wel zo'n tien politieagenten. Ze willen ons zo snel naar een veilige plaats brengen, en dumpen ons in het Bloom Star hotel, voor Pakistaanse begrippen een goed hotel met, af en toe, wifi een goeie douche en zo' n gat in de grond. Mijn telefoon is in Iran gesneuveld en ik wil graag een nieuwe kopen maar we mogen niet de stad in. We mogen wel om het hoekje naar de fruitkraampjes ik en de motorrijders lopen ernaartoe, er stopt een tuktuk, zonder lang te denken springen we erin en weg zijn we. De tukker is in z'n nopjes met ons en scheurt door de stad. Quetta is een echte heksenketel een grote chaos. Overal politie en militairen, je voelt dat het hier wat meer gespannen is dan in andere plaatsen. Ik leg de tukker uit dat ik een telefoon wil hij knikt en scheurt dwars door steegjes en we zien een telefoonwinkel in deze chaos. We laten de tukker wachten en lopen naar binnen. Het is hecktisch. Het kleine winkeltje loopt vol met mensen en het wordt me een gekwebbel ik snap er niets meer van. Ik wijs naar een telefoon, Betaal, en weg wezen. Buiten lopen we de straat af richting de tuktuk. Op de weg staan enkele militairen, die ons hoogst verbaasd aankijken. Het is hier verboden en te gevaarlijk voor buitenlanders maar wij merken er eigenlijk niets van. We stappen in de tuktuk en rijden terug naar het hotel. Hier eten wij wat drinken ja hoor enkele biertjes en.