22-10 yazd-Yazd

22-10 yazd-Yazd
Het is kwart voor zeven, ik besluit een rondje in het stadje te maken. Nou het is een groot doolhof moet ik zeggen. De straatjes zijn ongeveer anderhalve meter breed, gemaakt van bruine leem, en een gedeelte is voorzien van een koepelvormig dak. Om het allemaal nog wat ingewikkelder te maken vertakken ze zich ook nog alle kanten op binnen enkele minuten ben ik dan ook volledig de weg kwijt.
Mijn gepland rondje om de auto wordt een zoektocht van dik anderhalf uur en wat ik tegenkom zijn alleen maar kinderen en gesluierde vrouwen die me meestal een beetje giegelend aankijken en als ik ze de weg wil vragen snel doorlopen.
Na veel gehannus sta ik zo maar inneens pats voor het hotelel, hehe.
Lekker een ontbijtje pakken bij het hotel, en Ik besluit vandaag met Ben en Johan het stadje in te gaan.
We lopen richting centrum, ik denk de weg wel te weten en ja hoor het wordt weer een grote zoektocht maar na veel vragen weten we het te vinden.
Rondslenteren zien op het grote plein een moskee met bijbehorende minaretten of zoiets, die gedeeltelijk in de stijgers staan.
Hhmm ziet er interessant uit dan maar eens rond die moskee te lopen en te kijken of we die torens niet kunnen beklimmen.
We lopen helemaal rond en vinden een toegang aan de achterzijde.
En lopen verschillende trappen omhoog maar opeens wordt onze weg vesperd door een afgesloten poort.
Hmm shit, dan proberen er langsdoor te komen maar dit lukt niet. Ben loopt een kantoortje binnen en vraagt achter de sleutel. De man kijkt verbaasd naar ons, maar tegen alle verwachtingen in rommelt hij wat in zijn burau en er komt een bosje sleutels tevoorschijn.
Hij probeert ze allemaal en ja hoor de laatste past.
We lopen met de man mee het dak van de moskee op en hij zegt tegen ons dat we zeker niet in de torens mogen.
Hij blijft wachten en wij lopen wat rond over het grote dak tot aan de torens en zijn net uit zijn zicht.
Ik kijk en er zit een stalen deurtje voor met een groot hangslot. Mmmm dit krijgen is niet open te krijgen.
Dan er maar overheen denk ik, ik wil toch eens in zo'n minaret. Ik kruip eroverheen en kom uit in de trap naar boven, Ben past er niet door maar Johan zijn broer wel, en deze bedenkt zich niet en volgt me meteen.
Boven aangekomen hebben we een fantastich uitzicht over de stad, maar horen Ben roepen om naar beneden te komen, de man weet,door het lawaai dat wij gemaakt hebben om over het poortje heen te komen, dat we in de toren zitten en wil dat we er direkt uitkomen.
Ik zie dat we nog een etage hoger kunnen en besluit toch nog snel eentje hoger te gaan, zogezegd zo gedaan de binnen ruimte is zeer krapjes ik denk met maar een halve meter met hierin een trapje het is persen geblazen.
We kijken boven snel rond en maken dan snel dat we beneden komen. We bedanken de man, die ons eerst wat afkeurend kijkt, maar na de fotoshoot kan hij er wel mee lachen hoop ik.
We lopen terug en vervolgen onze wandeltocht.
S'avonds gaan we ergens nog wat eten en er is wederom een geslaagde dag voorbij, op naar de volgende.