8-Van Yolcati Van Gölû naar Dogubayazit Grens Iran

Het is half zeven als we wakker worden op het strandje van het dorpje Yolcati. Het is een beetje bewolkt en we besluiten de neus te poederen en snel te vertrekken. Zo gezegd zo gedaan. We rijden richting Iran.Wederom door een ongelooflijk landschap bergen van +4000 meter met besneewde toppen. Mooie dalen en zoooooo enorm alles, het is eigenlijk niet met een pen te beschrijven ( daarom gebruik ik de pc). Na enkele uren komen langs de veemarkt. We maken hier een pitstop en kijken even rond. Wederom heeft niemand interresse in mijn schaapjes. Ik denk dat ik ermee blijf zitten als het zo doorgaat. De dames kijken nog bij de 2de hands kleding maar vinden het te duur. Dan maar door naar de grensstad. Het is best een redelijk grote stad en we stoppen in het centrum voor wat inkopen te doen. Hier lopen we Lucas de Pool tegen het lijf. Lucas komt net uit Iran en geeft ons enkele leuke tips en stelt me gerus over het verkeer. Volgens hem is het verkeer in Turkeije kinderspel in vergelijking met Iran. Er zijn daar geen verkeersregels en doen ze maar wat in hun opkomt. Hij zegt, het is niet dat ze de auto s in mekaar willen rijden, maar door de chaos gebeurd het wel vaak. Ze glijden als vissen langs of toch bijna langs mekaar door volgens hem. Maar ze rijden wel(meestal) rechts. Oooo dan ben ik gerustgesteld, rijden als een vis lukt me wel hoop ik. Ondertussen hebben de vrouwen een complete waterwinkel leeggekocht en dit in de bus verstopt. Ik denk dat in Iran het water op de bon is, goed nagedacht. We stappen in de bus en rijden rchting Camping Murat mooi gelegen aan een bergrand met bovenlangs het kasteel huppeldefluts een van de trekpleisters van het dorp. We gaan nog wat eten en ik probeer straks opnieuw mijn verslagen door te sturen dit is tot op heden nog steeds niet gelukt.