6/10 van Sanliurfa naar Cafakköpru

6/10 van Sanliurfa naar Cafakköpru.

Hehe half zeven, een luid gekweek van een of ander beest onder de bus maakt een vroeg einde aan de dag van dat beest, en een vroeg begin aan de dag van mij gdvrrrrd. Ik ben wakker dus sta ik ook maar op, effe een paar bakjes koffie en vertrekken. Het is me goed bevallen die kleine 2 dagen alleen in de turkie backlands en had eerst het idee de vrouwen gewoon achter te laten (vergeten moet kunnen toch), maar de turkskes zijn vriendelijke mensen, ik kan het ze niet aandoen hahaha. Dus eerst naar het hotel in Sanliurfra waar ik ze eergisteren de gedumpt heb. Het valt allemaal goed mee en een uurtje later worstelen we ons weer door de volle straten naar buiten. De rit van zo'n kleine 300 km loopt eigenlijk heel voorspoedig en rond twee uur komen we bij het meer aan. Na een half uurtje zoeken vinden we een ingang en hupsakee naar binnen. We kronkelen enkele kilometers langs steile kiezelpaadjes totdat we bij de waterkant aankomen. Hier is een viskwekerij gevestigd en voor de rest is er zo goed als niets op het fantastische stuwmeer na. In Nederland zou het krioelen van de watersporters maar hier is bijna niemand op (gelukkig)een groepje mensen na. De vrouwen geven aan dat ik een stukje langs het meertje moet rijden om de beste plaats voor de komende nacht uit te zoeken. Ik heb zo m'n bedenkingen maar gaan met die geit. Het is een smalle kiezelweg enkele meters hoog langs de waterkant met net in de helling een haakse bocht. Ooohh shit. Krakend en schurend komen we tot stilstand. De achterbumper treeplank en uitlaat hangen vast op de grond en het linkerachtewiel draait doelloos boven een kuiltje. Fuck dat wordt werrekeh. Ik probeer eerst het achterwiel op een paar stenen te krijgen, maar de bus hangt goed vast er is geen beweging in krijgen. Plotseling komen twee Turkskes aangelopen. Ze hebben hun familie in de auto achtergelaten en komen die domme toeristen wel ff helpen. Ik zeg maar zo iedereen moet een Turk of twee hebben. Ff krikken steentjes stapelen, ( je ziet dat dit dagelijkse kost is voor die mannen Het zou me niet verwonderen als zij die kuil niet zelf gemaakt hadden)  vooruit, achteruit volgas en jahoor na wat kraak en schuurgeluiden staat ons vehikkel weer met alle 6 de wielen op de weg, yess makkie. De Turkskes vertrekken en wij hebben honger en dorst gekregen (van al dat gewerk)en besluiten hier maar te blijven. Binnen 1 minuut liggen we in het meer te spartelen en wat later en met een stevige slok water haha Raki sluiten we de dag af.