4/10 Pazercik naar Sanliurfa.

4/10 Pazercik naar Sanliurfa.

Lekker geslapen op het strandje van Pazercik. Volgens de vrouwen hebben een aantal mannen afgelopen nacht wat rond de bus gespookt, maar hier heb ikzelf natuurlijk niets van gemerkt.maar ze zullen ook wel niet voor mij gekomen zijn denk ik. We ontbijten en de bedoeling is naar het plaatsje Sanliurfa te rijden waar de vrouwen enkele nachten in een hotel gaan slapen. Dit lijkt me een goed idee. We zitten een half uurtje buiten als we plotsklaps overvallen worden door een grote kudde met honderden schapen, geiten, twee ezels een hond en een scherpe herder. Het is een grote happening de schapen trekken het eten van de tafel en lopen ons ongeveer ondersteboven. We nodigen de herder uit voor een bakje thee. Hij vraagt mij al snel of hij eens een beschuitje mag eten met een van de vrouwen. Ik heb daar geen probleem mee, natuurlijk mag dat. Maar voor niets gaat de zon op zeg ik maar en ik vraag hem 10 schapen als vergoeding. Hij bekijkt de vrouwen nogmaals en vindt 10 schapen (voor 1 geit) wel wat overdreven. Hij wil wel een schaap voor me slachten, maar dat is dan ook het maximale wat hij er voor over heeft. Ik denk deal ! Het is meer als niks en overleg met de vrouwen. Zij zien het weer niet zitten......, hij heeft een pukkel, mmmm jammer ik had wel in in geroosterd schaap. Zonder  schapen of geiten plat te rijden vertrekken we maar richting Sanliurfa. Het is weer een mooie weg en rond 2 uur bereiken we de stad. Ik begin de Turkse manier van op goed geluk de weg zoeken goed onder de knie te krijgen want ik vindt zonder een meter om te rijden de bestemming. Een traditionele markt zoals het vroeger was, volgens de dames. Nou hoe het vroeger was weet ik niet, maar ik zie geen verschil tussen al die prullaria en over het algemeen nutteloze dingen, maar je kunt er in het heden niet veel mee en bij vroeger heb ik ook mn vraagtekens. Maar ok gun de ladies een verzetje ze hadden al pech met de bronstige schapenhoeder. Na een wandeling door het park en een hapje in het restaurant laat ik me nog effe een ( eveneens nutteloze) zgn Arrafathoofddoek aansmeren, is die verkoper ook weer blij denk ik maar. Dan de vrouwen uit de bus en terug richting de Attaturkdam. Ik had me voorgenomen hier de eerste nacht door te brengen. De weg valt ook weer goed mee en een uurtje later sla ik mijn kamp op aan de waterkant van de uitlooprivier van de Stuwdam. De zon valt hier in enkele minuten gewoon uit en het is meteen donker, zeg maar zonder waarschuwing.
Ik sta wat richting het water te kijken al er een of andere Turkiewieschkie naast me stopt. Hij begint me een heel verhaal te vertellen, ik snap er geen jota van en vraag hem of hij een drankje wil. Ja hoor hij lust wel wat. Het is echter zo dat het grootste gedeelte van de mensen hier geen alcoholische dranken gebruikt. Dus ik geef. Hem maar meteen een flink glas Raki hahah. Ruig neemt hij een flinke slok, ik zie zijn gezicht vertrekken en meteen een rooie kop met 2 roodbruine oortjes moooooi. Hij wijst naar zijn slokdarm en maakt een gebaar van phoee dat brandt like hell.  Ik die net alsof ik hem niet begrijp en geef hem meteen nog een glas hahah. Een half uurtje later vertrekt de turkse drinkeboer ietwat de weg kwijt slingerend richting huis. Weer een mooie dag vandaag denk ik, slaaapehh..