Op donderdag 11 oktober 2012

06.15 aaaah de zon komt net op en schijnt, via het enige niet geblindeerde raampje, zo in mijn gezicht.
Aangezien ik er zo niet zeker van kan zijn dat ik gelijkmatig bruin zal worden sta ik maar op.
Buiten staan al twee mensen, tegen de poort van een schuur geleund, onze bus gade te slaan.
Ik ga men tanden poetsen en jawel hoor er komt een tractor met ploeg aangereden die plotsklaps zeer dringend het veldje naast de bus moet ploegen.
Het gaat goed zeker zes ogen die me van onder tot boven bestuderen.
Ach wat kan het me verrekken ik doe gewoon mijn ding.
Na het ochtendritueel besluit ik de hoge berg achter de bus te beklimmen en de top enkele centimeters hoger te maken. Als ik opgelucht beneden kom ontbijten we en vertrekken richting Khoy, want hier moeten we de Iraanse nummerplaten ophalen. We hobbelen een redelijk chaotisch en gezellig stadje binnen en besluiten richting centrum mucipal gemeentehuis of zoiets aan te houden. Wonder boven wonder rijden we er zo naartoe, hier aangekomen moeten we een formulier invullen 100.000 lappen en met het bonnetje naar het hoofdkantoor van de politie. Buiten aangekomen besluiten we een taxi te vragen de bus voor te rijden en ja hoor 5 km buiten de stad richting vliegveld het politiebureau. Taxi betalen en naar binnen. Enkele minuten later, fuck we moeten het politiebureau in het centrum enkele straten van het gemeentehuis hebben. Die malloterige taxi snikkel heeft ons naar het verkeerde burau gebracht. De politie is er zo mee klaar. Ze houden de eerste de beste auto tegen en geven de man aan dat hij ons naar het politiebureau in de stad moet brengen. Zogezegd zo gedaan, hier aangekomen wordt het chassisnummer gecontroleerd en moeten we met de bon bij een speciale bank de "Melli bank" gaan betalen. Hup weer in de bus enkele straten verder vinden we de bank. Cilly gaat naar binnen om te betalen en wij wachten in de bus. Na enkele keren zijn weggejaagd door de politie en twee uurtjes verder hebben we het bonnetje. Hup terug naar het Politieclupke en hier krijgen we de nummerplaten. Het moeilijke is om je verstaanbaar te maken bijna niemand spreekt engels. ( Naderhand gezien kun je makkelijker ergens in het centrum gewoon op de zijkant van een rotonde gaan staan, wat bij de auto rondlopen en er komen in een mum van tijd studenten op je af die al te graag engels spreken en (ja zonder vergoeding)graag meegaan om als tolk te fungeren. Maarja je moet het maar weten.
Poehoe twee uur in de middag. We besluiten de stad uit te rijden een snurkplaats te zoeken en daar lekker wat te eten en dan morgen terug naar de stad te komen. Zo gezegd niet gedaan. Een half uurtje later hebben we een redelijke plaats langs een doorgaande weg gevonden. Enehh ja hoor enkele minuten later hebben we al bezoek van enkele Iraniërs, we praten wat over grote en kleine kebapkes, als ze in de gaten krijgen dat we daar willen blijven slapen. Raden ze ons dit stelligst af. Er wordt op grote schaal gebouwd en daardoor is het is in deze regio echt veel te gevaarlijk. Mmmm we weten natuurlijk ook geen weg hier en het begint al vrij snel te schemeren. We besluiten de stoute iraanse schoentjes aan te trekken en gewoon naast het politiebureau in de stad te gaan staan en hier gewoon te gaan slapen. Zo gezegd en nu wel gedaan hup weer naar het politiebureau wat ik ondertussen bijna blindelings weet te vinden. We planten de bus aan de zijkant neer en gaan nog enkele uurtjes de stad in. Hier zetten we het op een zuipen zonder weerga en maken alle sterke drank, die we kunnen vinden, burgemeester.(0 alcohol hier ongelooflijk gewoon) . We eten wat verbrand vlees, alles wordt gewoon met een soort brander gefakkeld, gaar is het niet maar de haren zijn er wel vanaf denk ik maar. We lopen nog wat rond en kopen wat onnodige zaken en al verwonderend over vanalles en nog wat komen we langzaam maar zeker weer bij de bus uit. Ennn weer een geslaagde dag ten einde, het gaat rap, slaaapehhh..