Op donderdag 11 oktober 2012 schreef Jos Voncken

We hebben lekker geslapen en zeker geen last gehad van de politiemacht van Khoy. We besluiten nog een rondje door het gezellige stadje te maken.
Het is er al goed druk maar om een uur of elf hebben we het wel gezien. Hup de bus in en vertrekken richting Tabriz bahh een grote stinkende stad, althans de weg die zich er doorheen kronkelt. Het gaat goed vooruit als plotseling de boel stilstaat de driebaansweg veranderd snel in een zes tot zevenbaansweg. Alles haalt mekaar overal in en probeert zover mogelijk vooraan in de file te staan. Een grote chaos, echt iets voor "blik op de weg" rechts en links vluchtstrook hahah een grote happening. We schuiven langzaam door en de vrouwen raken aan de praat met de file buurman, jaja we zijn op weg naar Tehran, de man kijkt hoogstverbaasd, en geeft aan dat we precies180 graden de verkeerde kant op rijden nou ja schuiven. Da's nou mooi meegenomen denk ik anders hadden we dit dampende spektakel moeten missen. Een klein halfuurtje later moeten alle 6 de rijbanen op een baan en alles schuift in elkaar met het recht van de sterkste.Luid toeterend gaan personenauto's bussen en aftandse vrachtwagens de strijd met mekaar aan. Het is een gedrang van jawelste, echt de moeite. Enkele kilometers verder draaien we en bekijken het rokende spektakel nogmaals. achter Tabriz stoppen we op een grote parkeerplaats kopen wat eten en ik bekijk het laatste culinaire hoogstandje. Een straat verkoper heeft een grote lap van dat dunne brood prakt hier met een vork een gepofte aardappel met schil en al op, vermengd dit met een gekookt ei en een kruidenprakje, het geheel wordt opgerold en aub, ziet er uit alsof het al eens opgegeten geweest is, aub smakelijk eten. Wij gaan rijden nog een 50 km verder en gooien de bus bij een meertje aan de kant, het was weer genoeg voor vandaag.