Nederland India
Door: Jos
Blijf op de hoogte en volg Jos
22 Oktober 2012 | Iran, Teheran
Onderwerp: 12/10 van Bostan abad naar tehran
Yes hier heb ik zo' n kleine 49 jaar moeten wachten, mijn eerste verjaardag in Iran. De dames hadden hun best gedaan de cabine versiert, en verblijden me met een verjaardagsliedje dat ze uit volle borst en loepvals voor me zongen, ik was ontroerd en blij met men slechte oren. We ontbijten en nemen ons voor om van hieruit rechtstreeks naar Tehran te rijden. De omgeving is zwaar bergachtig en her en der voorzien van dorpjes geheel gebouwd uit zand. Lijkt me makkelijk als je iets wilt verbouwen. Ik rij een berg af en ja hoor er springt een politieachtig Persoon op de weg en we moeten stoppen. Een van de twee komt naar me toe en geeft aan dat we te hard gereden hebben. Noueh het zal wel. Ik stap uit en loop naar hun toe. Eentje begint al te schrijven en ik bedank hun voor het verjaardagkado. Een van de twee vind dit erg grappig en zegt "I love you"
Tegen mij, mmm ik leg hem uit wat dit betekent en met een rood kopje zegt hij go go. Dus zonder boete kunnen we door, mooi meegenomen. We rijden door en zonder verder noemenswaardige zaken bereiken we het van Tehran. Gelukkig kent Cilly hier iemand die ons oppikt en voor ons ergens in Tehran een slaapplaats heeft. Ik verwachte dat Tehran zoiets als maastricht zou zijn. Nou niets is minder waar het is een enorme stad, met een even enorme verzameling chauffeurs die geestelijk ergens een afslag gemist hebben, dit was dan ook de enige overeenkoms. Wat een malloten, onvoorstelbaar. Je wordt links, rechts, van boven en vanonder, ingehaald. Alle capriolen die je je maar kunt bedenken maar dan in het kwadraat. Om het geheel compleet te maken is het rond 6 uur spits en het wordt snel donker. De chauffeur die voor ons rijd heeft een opvallende zwarte auto en rijd als een bezeten door het verkeer. Mij blijft niks anders als hem bij te houden, met de bus van een metertje of zeven is dit een heel avontuur. We komen Tehran in zuid binnen en het is ongeveer een uurtje door de stad voor we op de plaats van bestemming aankomen. Met en hartslag van 200 kom ik aan. We planten de Bus langs de weg en gaan naar binnen. We maken kennis met de supergastvrije familie die zelfs snel een verjaardagstaart voor mij gemaakt heeft. Alcohol is streng verboden in dit land, maar onze gasheer heeft toch ergens een kratje vandaan getoverd.
Tot middernacht drinken we en ik val met men ogen ongeveer achterstevoren in slaap.
Yes hier heb ik zo' n kleine 49 jaar moeten wachten, mijn eerste verjaardag in Iran. De dames hadden hun best gedaan de cabine versiert, en verblijden me met een verjaardagsliedje dat ze uit volle borst en loepvals voor me zongen, ik was ontroerd en blij met men slechte oren. We ontbijten en nemen ons voor om van hieruit rechtstreeks naar Tehran te rijden. De omgeving is zwaar bergachtig en her en der voorzien van dorpjes geheel gebouwd uit zand. Lijkt me makkelijk als je iets wilt verbouwen. Ik rij een berg af en ja hoor er springt een politieachtig Persoon op de weg en we moeten stoppen. Een van de twee komt naar me toe en geeft aan dat we te hard gereden hebben. Noueh het zal wel. Ik stap uit en loop naar hun toe. Eentje begint al te schrijven en ik bedank hun voor het verjaardagkado. Een van de twee vind dit erg grappig en zegt "I love you"
Tegen mij, mmm ik leg hem uit wat dit betekent en met een rood kopje zegt hij go go. Dus zonder boete kunnen we door, mooi meegenomen. We rijden door en zonder verder noemenswaardige zaken bereiken we het van Tehran. Gelukkig kent Cilly hier iemand die ons oppikt en voor ons ergens in Tehran een slaapplaats heeft. Ik verwachte dat Tehran zoiets als maastricht zou zijn. Nou niets is minder waar het is een enorme stad, met een even enorme verzameling chauffeurs die geestelijk ergens een afslag gemist hebben, dit was dan ook de enige overeenkoms. Wat een malloten, onvoorstelbaar. Je wordt links, rechts, van boven en vanonder, ingehaald. Alle capriolen die je je maar kunt bedenken maar dan in het kwadraat. Om het geheel compleet te maken is het rond 6 uur spits en het wordt snel donker. De chauffeur die voor ons rijd heeft een opvallende zwarte auto en rijd als een bezeten door het verkeer. Mij blijft niks anders als hem bij te houden, met de bus van een metertje of zeven is dit een heel avontuur. We komen Tehran in zuid binnen en het is ongeveer een uurtje door de stad voor we op de plaats van bestemming aankomen. Met en hartslag van 200 kom ik aan. We planten de Bus langs de weg en gaan naar binnen. We maken kennis met de supergastvrije familie die zelfs snel een verjaardagstaart voor mij gemaakt heeft. Alcohol is streng verboden in dit land, maar onze gasheer heeft toch ergens een kratje vandaan getoverd.
Tot middernacht drinken we en ik val met men ogen ongeveer achterstevoren in slaap.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
