16-10 Kish-Kish

16-10 Kish-Kish
De volgende dag besluit ik vroeg op te staan en de boel eens te verkennen. Nou een vakantie paradijs is niet voor iedereen hetzelfde hier kom ik al vrij snel achter. Het strand is een harde zandplaat zonder een boompje barretje zelfs een parasol ontbreekt gewoon niets helemaal niets alleen glashelder water vol met vis. Het is zo'n dertig graden en helemaal niemand, of iets buiten zelfs een hond zie je hier niet. Ik loop maar terug naar het hotel, waar zich de eetzaal langzaam maar zeker vult met ingepakte vrouwen en suffe mannen, ik drink m'n zoveelste thee maar ben er nog steeds niet aan gewend. Dan we gaan naar een ander strand zwemme hehe eindelijk. In de taxi en aar het vrouwenstrand. Vrouwenstand dit klinkt goed maar je komt, as man, nog niet eens in de buurt van het strand. Ik deed net alsof ik nergens van wist en liep zo onnozel mogelijk kijkent ( jaaa makkie) richting het ( zwaar afgeschermde) strand. Nou geen succes ik werd er meteen door twee mooie maar gevaarlijk kijkende zorro's, vanaf geknikkerd. Nou dan maar feesten op het mannen strand. Hup na weer vijf km in de taxi, kom je aan op het Jannette strand, wat een ellende pislauw water, thee aahh kut thee. In het water lopen wat Iraniererionezen hand in hand.........
Weg en rap ja zo snel mogelijk. Terug in het hotel en nauwelijks bekomen van onze
strandmiddag, staat een diner op een grote boot met een liveoptreden Van de plaatselijke "Gerard Jolig" op het programma. Onze onvermoeibare Iraanse gastheer heeft al zijn relaties ingezet en ons zeer gewilde kaartjes voor dit optreden bezorgt. Mooi denk ik lekker op een mooie boot romantisch etentje yes wat willen we nog meer. Nou ehhhh..... We vertrekken richting haven. Als we op de boot willen stappen grijpt de Iraanse veiligheid in. Dit kan zo maar niet de boot vaart straks door internationale wateren en als we overboord springen kunnen we volgens hun zo met een beetje stevige borstcrouwel ( 200 km) naar koeweit ontsnappen. We zijn verbaasd, en onze gastheer moet echt praten als brugman om de overactieve veiligheidsdienst op andere gedachten te brengen. Na een half uur overleggen en een tiental telefoontjes later mogen we dan toch de "loveboat" op. Hehe het feest kan beginnen. Op het dek staan tafeltjes, maar deze zijn (volgens mij althans) alleen voor de foto. Want wij moeten naar beneden. Het deurtje gaat open en ehhm, in een zaaltje van zo'n 200 m2 staan een 25 tafeltjes voorzien van 10 lagen doorzichtig plastic, het twee ja twee meter hoge plafond evenals de wanden zijn voorzien van zwarte en rode en blauwe blinkende plastiek platen het is een soort kermiskraam, 200 mensen, 35 graden, en een uitgangetje met een naar binnen draaiende deur poehoe. Een geluk lang tijd om hierover na te denken is er niet, er gaat een spotje aan en we zien en horen de zanger!! Het geluid dat deze man weet uit te brengen is met geen pen te beschrijven, dit in combinatie met de overbelaste Gamma geluidsinstallatie, 200 joelende Iranierienezen, en een bedrijfstemperatuur van ondertussen al zo'n 40 graden dit maakt mijn dag goed. Het programma duurt een uurtje of twee maar na een half uurtje begint het zaaltje toch snel maar zeker leeg te lopen. Waaw boven op het dek kun je dan nog een lekker theetje drinken. " We want more" komt er niet dus kunnen we oostIraansdoof de boot verlaten., om in ons hotel nog van een thee te genieten. Absoluut een geslaagde dag met veel om over na te denken en vooral te lachen hahaha.